عمل کراسلینکینگ (CXL)

قوز قرنیه در اثر ضعیف شدن قرنیه بدتر می شود. عمل کراس لینکینگ (CXL) که با نام CCL نیز شناخته می شود، با استفاده از نور فرابنفش و قطره حاوی ویتامین B2 (ریبوفلاوین) باعث محکم شدن بافت قرنیه می شود. زمانی که این دو –نور فرابنفش و قطره ریبوفلاوین –با هم مورد استفاده قرار گیرند، باعث ايجاد پيوندهاي متقاطع بين رشته هاي سازنده قرنيه يا اتصال محكمتر اين رشته ها مي شوند. این درمان دقیقا محكم شدن بافت قرنيه وابسته به سن بوسيله ايجاد پیوند های متقاطع را شبیه سازی می کند که تحت عنوان "پیوند های متقاطع طبیعی" نیز شناخته می شوند.

 

عمل کراسلینکینگ (CXL) برای کدام بیماران سودمند است؟

این عمل معمولا برای بیمارانی توصیه می شود که اسکن قرنیه آنها، بدتر شدن قوز قرنیه را نشان داده است. برای اینکه جواب اسکن قرنیه، دقیق باشد، از شما درخواست می شود قبل از اسکن از لنز های تماسی استفاده نکنید (لنز های سخت از دو هفته قبل و لنز های نرم از یک هفته قبل از اسکن نباید مورد استفاده قرار گیرند). چنانچه میزان دید شما به گونه ای است که قادر نیستید این مدت را بدون استفاده از لنز بگذرانید، درمانی برای شما وجود دارد. در چنین وضعیتی، از آنجا که قرنیه خیلی نازک نیست، پزشک جراح می تواند با تخمین زدن میزان پیشرفت قوز قرنیه راه درمانی خاصی را پیشنهاد کند. در این مواقع مهم ترین عامل برای انتخاب شیوه درمان، "سن فرد" می باشد؛ چرا که به دلیل پیوند های متقاطع طبیعی قرنیه، هر چه سن بالاتر می رود (از 30 سالگی به بعد) معمولا میزان قوز قرنیه تثبیت شده و بدتر نمی شود. از اینرو معمولا عمل کراس لینکینگ (CXL) در بیماران با سن بالاتر ضروری به نظر نمی رسد (مگر در شرایط خاص - که تشخیص آن به عهده پزشک مربوطه می باشد).