دوربینی عارضه ای است که در آن چشم اجسام نزدیک را به خوبی نمی بیند. در این وضعیت ممکن است اجسام دور را به وضوح ببینید اما اجسام نزدیک مبهم دیده می شوند.
این وضعیت معمولا بزرگسالان بالای 40 سال را درگیر می کند، اما تقریبا می تواند برای تمام سنین –حتی نوزادان یا کودکان - اتفاق بیفتد.
نام پزشکی عارضه دوربینی، هایپروپیا یا هایپرمتروپیا است.
علایم دوربینی
دوربینی می تواند با روش های مختلفی افراد را تحت تاثیر قرار دهد.
برخی افراد ممکن است تنها در دیدن اجسام نزدیک مشکل داشته باشند، در حالی که ممکن است بعضی افراد اجسام را در هیچ فاصله ای به وضوح نبینند.
اگر شما دچار عارضه دوربینی هستید، ممکن است
- اجسام نزدیک را مبهم ببینید، در حالی که اجسام دور شفاف هستند.
- برای مشاهده شفاف اجسام دچار دوبینی شوید.
- پس از کار با کامپیوتر، مطالعه کتاب یا نوشتن، دچار خستگی چشم شوید.
- از سردرد شکایت کنید.
کودکانی که دچار دوربینی می شوند، در ابتدا نشانه واضحی از این عارضه در آنها دیده نمی شود. اما چنانچه درمان نشوند، ممکن است دوربینی منجر به دوبینی یا تنبلی چشم گردد.
انجام معاينه چشم
اگر با توجه به نشانه های ذکر شده در بالا فکر می کنید شما یا فرزندتان دچار عارضه دوربینی هستید، حتما به یک اپتومتریست مراجعه کنید.
به طور معمول باید هر دو سال یکبار آزمایشات مربوط به بینایی سنجی را انجام دهید؛ اما هرگاه احساس کردید اختلالی در بینایی تان ایجاد شده، سریعا به چشم پزشک مراجعه نمایید.
با انجام معاينه چشم، دوربینی یا نزدیک بینی چشم مشخص می شود و چشم پزشک با تجویز عینک یا لنز های تماسی دید شما را بهبود می بخشد.
دلایل ایجاد دوربینی
دوربینی زمانی اتفاق می افتد که چشم نتواند نور را به خوبي روي شبکیه (لایه حساس به نور در انتهاي چشم) متمرکز کند.
دوربینی می تواند به دلایل زیر رخ دهد:
- کره چشم بسیار کوچک است.
- قرنیه )لایه شفاف در قسمت جلوی چشم) بیشتر از حد طبيعي مسطح است.
- لنز داخلی چشم قادر نیست به خوبی نور را متمركز کند.
دلایل ایجاد این عارضه به طور دقیق مشخص نیست، اما بسيار بعيد است كه دوربيني نشانه اي از يك مشكل زمينه اي باشد:
گاهی اوقات دوربینی می تواند ارثی باشد و به صورت ژنتیکي از والدین به شما منتقل شده باشد.
گاهی ممکن است لنز داخلی چشم در اثر افزایش سن سفت شده و انعطاف پذيري آن كاهش يابد و قادر نباشند بر اجسام تمرکز کنند.
درمان دوربینی
کودکان و جوانانی که دچار دوربینی می شوند، معمولا نیاز به درمان خاصی ندارند، چرا که چشم به تدریج خود را با مشکل سازگار می کند و در ضمن اختلال چندانی برای بینایی رخ نمی دهد.
برای بزرگسالان به ویژه افراد بالای 40 سال، معمولا نیاز به مداخله و درمان احساس می شود؛ چرا که هرچه سن بالاتر می رود، چشم کمتر می تواند خود را با مشکل تطبیق دهد.
روش های مختلفی برای تصحیح عارضه دوربینی وجود دارد که اصلی ترین آنها عبارتند از:
- عینک- عینکی که دقیقا برای وضعیت فعلی چشم شما تجویز شده، می تواند نور را به خوبی در بخش انتهايي چشم و روي شبكيه متمرکز کرده و باعث تصحیح دید گردد.
- لنزهای تماسی- بعضی افراد لنزهای تماسی را ترجیح می دهند، چرا که در مقایسه با عینک، سبک تر و غیر قابل دید هستند.
- جراحی لیزر چشم- به کمک جراحی لیزر چشم شکل قرنیه تغییر می کند. به این ترتیب دیگر نیازی به استفاده از عینک یا لنزهای تماسی نخواهد بود.
استفاده از عینک آسان ترین و ایمن ترین راه درمان برای این عارضه به شمار می رود؛ لنزهای تماسی و جراحی لیزر چشم عوارض اندکی دارند و معمولا برای كودكان از این دو روش بهره نمی برند.