اگر به تازگی صاحب فرزند شده اید، حتما تمایل دارید اطلاعاتی در مورد اینکه نوزاد ش ما چگونه محیط اطراف خود و رنگ ها را می بیند، داشته باشید.
نوزادان در بدو تولد فقط می توانند فاصله بیست تا سی سانتیمتری خود را ببینند و همه چیز را بصورت سیاه و سفید (خاکستری) می بینند. یعنی دید رنگی ندارند.
در هفته های اول، نوزاد می تواند صورت فردی که او را از نزدیک در آغوش گرفته ، ببیند اما نمی تواند همزمان هر دو چشمش را روی یک چیز متمرکز کند و هر چیزی دورتر از فاصله بیست تا سی سانتیمتری اش تار می باشد.
سه ماهگی سن حیاتی در سیر تکامل بینایی است. در سه ماهگی نوزاد چند رنگ را تشخیص می دهد. اولین رنگی که تشخیص می دهد رنگ قرمز می باشد. هر چه می گذرد دید رنگی کامل تر می شود و طیف رنگ بیشتری را تشخیص می دهد. همچنین در تغییر نگاه از چیزی به چیز دیگر نیازی به حرکت دادن سر ندارد و با حرکت چشم هایش می تواند اشیا را دنبال کرده و ببیند.
در پنج تا هشت ماهگی مهارت کنترل حرکات چشم کامل می شود. درک عمق و تشخیص دوری یا نزدیکی اشیاء را بدست می آورد، دید سه بعدی پیدا می کند و می تواند به اشیا خیره شود.
در نه تا یازده ماهگی می تواند چیزهایی که به سرعت در حال حرکت هستند را تماشا کند. بینایی او کامل و واضح و در حد افراد بزرکسال است. وقتی که کودک به یکسالگی خود نزدیک می شود ارتباط بین چشم ها، حافظه و حرکتش قوی تر می شود. دریک سال گذشته شما احتمالا متوجه پیشرفت های زیادی در تلاش های هماهنگ کودک خود برای قل دادن توپ، گرفتن اسباب بازی های کوچک و تغذیه خود، شده اید. رنگ چشم کودک شما دیگر تغییر نمی کند و همان رنگ چشم او در بزرگسالی است.
برای اطمینان از سلامت چشمان کودک خود توصیه می شود چکاپ های سالانه نزد یک متخصص چشم پزشکی اطفال را انجام دهید.